Angel’ın ağzı, sanki şimdiye kadarki en inanılmaz şeyi duymuş gibi bir karış açıktı. Bu beni güldürdü.
“Her neyse! Bir süreliğine uzakta olacağım, bu yüzden bir süre için malikânenin sorumluluğunu üstlen.”
“Ya-yapamam! Hanımefendi, Lars Amca’ya bırakın!”
“Olmaz, çünkü o dikkatli değil. Zaten bir dükkanı var, o yüzden çok meşgul.”
“Daha önce hiç bir soylunun malikânesini yönetmedim. Gazete dağıtan ve bir restoranda bulaşık yıkayan bir çocuk olduğumu da biliyorsunuz.”
“Evet, ailesini herkesten çok düşünen çalışkan bir çocuk.”
Hâlâ yanaklarını çekiştiriyordum ancak ellerimi itmedi. O kadar sevimliydi ki yine güldüm.
“Ben yokken kalabileceğin boş bir oda hazırladım. Diğer odalar dağınık ve kirli, bu yüzden nerede olduğunu hemen anlarsın. Küçük kardeşlerini de getir, burada kalın. Bu miktarda bir parayla, başka hiçbir şey yapmadan sadece malikâneyi idare etmek bile geçinmek için yeterli olacaktır.”
“A-Ama…”
“Acele etmenize gerek yok. Kütüphane de açık, istediğin her şeyi okuyabilirsin. Hatta Acrab Kütüphanesi’ne gidip benim adıma ödünç kitap bile alabilirsin.”
“Hanımefendi… Bu çok fazla. Tüm bunlar benim için gerçekten çok fazla!”
Angel solgun bir yüzle dizlerinin üzerine çöktü. Masum çocuk ağladı, yalvardı ve bunu yapamayacağını söyledi. Ben ona iyilik yapıyordum fakat o sanki ona iğrenç bir şey yaptırıyormuşum gibi davranıyordu. Kendimi bir cani gibi hissettim.
“Hadi, Angel! Malikânemi yönetecek birine ihtiyacım var! Güvenebileceğim kimse yok, bu yüzden istemeyerek de olsa sana emanet ediyorum, lütfen ona iyi bak. Geri döndüğümde bu işe devam etmeni istiyorum, bu yüzden ben yokken sana okumanı ve yazmanı söylüyorum. Öğrenmeni istiyorum.”
“Hanımefendi…”
“Şikayet etmeyi bırak ve yap. Para konusunda endişelenme. Eğer bir ihtimal daha fazlasına ihtiyacın olursa, bana bir mektup yaz ve ‘Kaichen Tenebre’ye gönder. Nasıl yazılacağını biliyorsun, değil mi? Nerede olursa olsun, mektubun üzerine onun ismi yazılmışsa ve büyülü bir taşıyıcı tarafından gönderilmişse, onun aracılığıyla bana ulaşacaktır. Pahalı bir iş ama Acrab Lordu Kontes Alshine için bedava. Yani, bir sorun olmamalı. Kullanım iznini ben verdim, bu yüzden kimse seni durduramaz.”
Angel’ın gözyaşları içinde başını salladığını gördüğümde ağzımı kapattım. Ne söylersem söyleyeyim, bu çocuk hiçbir şey duymuyor gibiydi. Onun için hazırladığım mektubu uzattım. Gözlerini sildi, mektubu aldı ve başını eğdi.
“Para için endişelenmeyin. Ve şömineyi kullanın çünkü havalar soğuyacak. İhtiyaçlarınız için para ayırmaya çalışmayın. Pahalı eşyalarım yok ama malikânedeki her şeye büyük özen göstereceğinize eminim.”
“Neden bana bu kadar iyi davranıyorsunuz? Ben hanımefendi için hiçbir şey yapmadım.” Angel üzgün görünüyordu ve iyiliğimden korkmuştu. Derin bir nefes aldım ve yüzünü ellerimin arasına aldım.
“Çünkü beni her zaman çok nazik karşıladın.” Yüz yıldır. “Eğer her şeyi kabul etmekten rahatsız oluyorsan, öyleyse çok çalış ve geri döndüğümde her şeyin yolunda olduğundan emin ol. Bunu şimdilik sana ödünç verdiğim ve daha sonra geri alacağım bazı şeyler olarak kabul et. Tamam mı?”
Angel o kadar çok hıçkıra hıçkıra ağladı ki gözleri kıpkırmızı oldu. Angel’ın artık yağmur yağdığında çatının başına çökmesinden endişe etmesine ya da günlerce aç kaldıktan sonra küflü ekmek bulmak için çöpleri karıştırmasına gerek kalmadığı için mutluydum. Soğukta donmasına ve kardeşlerinin kışın ölmesinden endişe etmesine gerek yoktu. Ağlayan Angel’a sarıldım ve sırtını sıvazladım.
Angel parayı alıp kaçsa bile bundan pişmanlık duymazdım. Malikânenin yönetimi, Angel’a yardım etmek için uygun bir bahaneydi. Malikâne zaten harap haldeydi ve uzun yıllardır terk edilmişti. Burada değerli hiçbir şey yoktu.
“Öyleyse lütfen ona iyi bak, Angel.”
Burnunu çeken Angel’ı geride bıraktıktan sonra, dün öğleden sonra hazırladığım çantayı kaldırdım. Seyahat eden birininkine benzemeyen küçük bir çantaydı fakat bu meşhur alt uzay çantasıydı.
Kaichen’i şaşırtmak istedim, bu yüzden küçük bir çanta alıp onu alt uzay büyüsüyle işledim.
Yorum